چکیده
نونیل فنلها از ترکیباتی هستند که استفاده گستردهای در صنایع پلاستیکی، شویندهها، رزینها و استابیلیزها داشته و از طریق نشت فاضلابها وارد اکوسیستمهای آبی میشوند. در پژوهش حاضر بررسی اثرات ...
بیشتر
چکیده
نونیل فنلها از ترکیباتی هستند که استفاده گستردهای در صنایع پلاستیکی، شویندهها، رزینها و استابیلیزها داشته و از طریق نشت فاضلابها وارد اکوسیستمهای آبی میشوند. در پژوهش حاضر بررسی اثرات ۴- نونیل فنل بر روی تکامل لارو نورس تاسماهی ایرانی (Acipenserpersicus) در شرایط آزمایشگاهی نیمهپایدار انجام شد. تعداد ۴۸۰ قطعه لارو نورس یکروزه تاسماهی ایرانی در غلظتهای شاهد، کنترل و دو غلظت زیرکشنده ۴۰ و ۷۰ میکروگرم بر لیتر محلول ۴- نونیل فنل در ۳ تکرار طی ۳ دوره ۱۰ روزه قرار گرفتند. ارزیابی تنوع ژنتیکی جنین تاسماهی ایرانی در سه غلظت مذکور با استفاده از چهار جفت نشانگر ریزماهواره (AfuG68b، AfuG63، AfuG241 و LS-68) صورت پذیرفت. کمترین تعداد آلل مشاهده شده در جایگاه ژنی AfuG68b (۲ الل) در نمونه شاهد و بیشترین تعداد آلل مشاهده شده در جایگاه ژنی AfuG63 (۴ الل) در نمونه با غلظت ۷۰ میکروگرم بر لیتر از ۴- نونیل فنل مشاهده شد. کمترین میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده برای جایگاه ژنی AfuG68b (۰/۷۳۳) و بیشترین میزان آن در جایگاه ژنی AfuG241 (۱) مشاهده شد. کمترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جایگاه ژنی AfuG68b (۰/۵۱۱) مشاهده شد و بیشترین میزان آن در جایگاه ژنی AfuG63 (644/0) دیده شد. با توجه به افزایش تعداد آلل مؤثر در جایگاه ژنی AfuG63(۳/۶ الل) و در غلظت ۷۰ میکروگرم نسبت به شاهد میتوان گفت که در غلظت ۷۰ میکروگرم بر لیتر احتمال افزایش تنوع ژنتیکی در حضور این ترکیب وجود خواهد داشت.
چکیده
در این پژوهش 47 جنس از فیتوپلانکتونها متعلق به شاخههای سیانوفایتا، کلروفایتا، کرایزوفایتا، پیروفایتا، اوگلنافایتا بررسی گردیدهاند که تعداد آنها در مترمکعب شمارش و بیوماس آنها (میلیگرم ...
بیشتر
چکیده
در این پژوهش 47 جنس از فیتوپلانکتونها متعلق به شاخههای سیانوفایتا، کلروفایتا، کرایزوفایتا، پیروفایتا، اوگلنافایتا بررسی گردیدهاند که تعداد آنها در مترمکعب شمارش و بیوماس آنها (میلیگرم در مترمکعب) نیز محاسبه شده است. تعداد در مترمکعب شاخههای فیتوپلانکتون اشاره شده بهترتیب 2/131، 6/1، 3/65، 9/18 و 8/23 میلیون عدد بوده است و بیوماس آنها نیز بهترتیب 4/308، 9/1، 9/1358، 1/295 و 7/124 میلیگرم در مترمکعب بود. حداکثر تعداد مربوط به لپتولینگبایا از شاخه سیانوفایتا و حداقل تعداد مربوط به دیاتومه از کرایزوفایتا برآورد شده است که بهترتیب 3/84 و 025/0 میلیون در مترمکعب بوده است. حداکثر و حداقل بیوماس مربوط به ژیروسیگما (کرایزوفایتا) و تترادرون (کلروفایتا) بود که بهترتیب 3/1217 و 014/0 میلیگرم در مترمکعب برآورد گردیده است.
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انجماد در دمای 20- درجه سانتیگراد پس از یک دوره هیدراسیون و دهیدراسیون بر درصد تخمگشایی و رشد و بقای لاروهای حاصل از سیستهای آرتمیا ارومیانا است. آزمایشهای تحت ...
بیشتر
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انجماد در دمای 20- درجه سانتیگراد پس از یک دوره هیدراسیون و دهیدراسیون بر درصد تخمگشایی و رشد و بقای لاروهای حاصل از سیستهای آرتمیا ارومیانا است. آزمایشهای تحت سه تیمار مختلف صورت گرفت. در تیمار اول پس از یک دوره هیدراسیون و دهیدراسیون تخمگشایی با روش استاندارد انجام شد. در تیمار دوم پس از یک دوره هیدراسیون و دهیدراسیون و سپس یک هفته نگهداری سیستها در دمای 20- درجه سانتیگراد تخمگشایی انجام شد و در تیمار سوم پس از یک ماه نگهداری در سرما تخمگشایی انجام شد. گروه شاهد سیستهایی بودند که بدون تیمار خاصی با روش استاندارد تخمگشایی شدند. درصد تخمگشایی سیستهای تحت هر تیمار با سه تکرار برای هر گروه، طبق روش استاندارد تعیین گردید. رشد و بقای لاروهای حاصل از سیستهای هر تیمار نیز در روزهای 8، 11، 15، 20 و 25 مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش تیمار سرمایی یعنی انجماد یکماهه، درصد تخمگشایی سیستها بهطور منظم افزایش مییابد ولی با این وجود درصد تخمگشایی در گروه شاهد بالاتر بود. حداکثر درصد بقاء در روز 11 و در تیمار سوم مشاهده شد. بیشترین میزان رشد، در روزهای 15 تا 25 در تیمار سوم یعنی انجماد یک ماهه مشاهده شد (05/0P<). در مجموع میتوان گفت در گونه آرتمیا ارومیانا، بر خلاف برخی گونههای دیگر، اعمال تیمارهای هیدراسیون و دهیدراسیون و نگهداری در سرما بهدلیل کاهش درصد تخمگشایی سیست ضروری نیست.
چکیده
ویبریوها پاتوژنهایی هستند که بهطور وسیعی در محیطهای دریایی منتشر هستند. این ارگانیسمها بهطور فراوانی از محدوده وسیعی از مواد غذایی دریایی خام جدا شدهاند. با توجه به اینکه برخی ویبریوها ...
بیشتر
چکیده
ویبریوها پاتوژنهایی هستند که بهطور وسیعی در محیطهای دریایی منتشر هستند. این ارگانیسمها بهطور فراوانی از محدوده وسیعی از مواد غذایی دریایی خام جدا شدهاند. با توجه به اینکه برخی ویبریوها میتوانند در انسان نیز ایجاد بیماری کنند مصرف غذاهای دریایی خام و نیمپز آلوده به برخی از گونههای ویبریو منجر به گاستروآنتریت حاد با علائم بالینی خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف تعیین آلودگی میگوهای سفید غربی1 صید شده از یکی از مزارع فعال بندر دیلمبا تأکید بر ویبریو کلرا2 انجام شد. در مجموع 50 نمونه میگوی تازه از چهار استخر مزرعه صید و به آزمایشگاه باکتریشناسی دانشگاه آزاد واحد کازرون منقل شد. جهت انجام آزمایشهای باکتریشناسی از میگوی هموژن شده و اندامهای آبشش و هپاتوپا نکراس با استفاده از روش تلقیح بر روی محیط کشت استفاده گردید. برای این منظور نمونهها ابتدا بر روی محیط آگار آب دریا 3(SWA) کشت و بهمدت 24 ساعت انکوباسیون گردید. سپس نمونهها بهمنظور بررسی به محیط کشت انتخابی باکتری ویبریو 4(TCBS) انتقال یافت. پس از انکوباسیون 24 ساعته و رشد باکتریها، جهت تشخیص جنس و گونه ویبریو رنگآمیزی گرم و آزمایشهای بیوشیمیایی انجام شد. نتایج آزمایشهای بیوشیمیایی مانند اکسیداز، کاتالاز، تحرک، سیترات، ایندول، H2S، تخمیر مانیتول، سوکروز، آرابینوز، گلوکز، سلوبیوز، 5TSI، رشد در نمک نشان داد ویبریو کلرا از هیچیک از نمونههای مورد بررسی جداسازی نگردید.
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خواص شیمیایی آب بر تجمع فلزات سرب و کادمیوم در گروههای وزنی ماهی قزلآلای رنگینکمان پرورشی انجام شد. برای اجرای این پژوهش خواص شیمیایی آب شامل سختی، دما و pH و سه ...
بیشتر
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خواص شیمیایی آب بر تجمع فلزات سرب و کادمیوم در گروههای وزنی ماهی قزلآلای رنگینکمان پرورشی انجام شد. برای اجرای این پژوهش خواص شیمیایی آب شامل سختی، دما و pH و سه گروه وزنی بزرگ بین 900-700 گرم، متوسط 500-400 گرم و کوچک زیر 300 گرم در نظر گرفته شد. از هر گروه وزنی تعداد 45 قطعه ماهی از سه استخر در آبان سال 1393 و در کل تعداد 135 قطعه ماهی نمونهبرداری شد. گوشت همگن شده با دستگاه جذب اتمی روش طیفسنجی نوری ارزیابی شد. pH به روش الکتروشیمیایی، سختی به روش تیتراسیون و دمای آب توسط دماسنج اندازهگیری شد. طی دوره آزمایش pH آب استخرها خنثی، سختی آب متوسط تا سخت 80/136-4/68 میلیگرم بر لیتر و دما 18-16 درجه سلسیوس بود. نتایج بیانگر عدم وجود کادمیوم در ماهیان مورد مطالعه بود. سرب موجود در بافتها 03/0 - <01/0 میلیگرم بر کیلوگرم بود. مقادیر سرب و کادمیوم در آب و غذای ماهیان پرورشی زیر حد مجاز اعلام شده توسط FDAبود. ماهیان مورد بررسی تفاوت معنیدار نشان ندادند (05/0P>). بر اساس نتایج pH و دمای آب از عوامل تأثیرگذار بر نفوذ سرب به قزلآلای پرورشی بود. اما در مورد کادمیوم سختی آب نقش اصلی را بر ورود این فلز به بدن ماهی دارد.
چکیده
امروزه تولید فیلمهای خوراکی، از پروتئینها، پلیساکاریدها، چربیها و یا ترکیبی از آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ژلاتین با داشتن ماهیت پلیمری قابلیت تولید فیلمسازی خوبی دارد و فیلمهای ...
بیشتر
چکیده
امروزه تولید فیلمهای خوراکی، از پروتئینها، پلیساکاریدها، چربیها و یا ترکیبی از آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ژلاتین با داشتن ماهیت پلیمری قابلیت تولید فیلمسازی خوبی دارد و فیلمهای تجزیهپذیر طبیعی و جایگزین کردن آنها بهجای پلاستیکهای سنتزی راهحل مناسبی برای به حداقل رساندن آثار نامطلوب و زیانآور زبالههای سنتزی است ولی مشکل اصلی آن آبدوستی بهنسبت بالا و خواص مکانیکی بهنسبت ضعیف فیلمهای حاصل از آن در مقایسه با فیلمهای سنتزی رایج میباشد. در این پژوهش فیلمهایی از ژلاتین ماهی با نسبتهای (5، 10، 15 و 20 درصد) با کربوکسیمتیلسلولز به روش کاستینگ در دمای 85 درجه سانتیگراد تهیه شد. اثر غلظتهای مختلف کربوکسیمتیلسلولز بر روی نفوذپذیری نسبت به بخار آب (WVP)، ظرفیت جذب آب (WAC) و حلالیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کربوکسیمتیلسلولز نفوذپذیری فیلمهای ژلاتینی نسبت به بخار آب فیلمها کاهش یافت و ظرفیت جذب آب و حلالیت فیلمها افزایش یافت. بهطورکلی افزودن کربوکسیمتیلسلولز علاوه بر بهبود شفافیت فیلمهای ژلاتینی خواص فیزیکوشیمیایی آنها را نیز بهبود داده و راه را برای استفاده از این بایوپلیمرها در صنایع بستهبندی هموار میکند.
چکیده
این پژوهش با هدف بهینهسازی غلظتهای مناسب نیترات سدیم بر رشد جلبک Gracilaria corticata انجام شد. به این منظور غلظتهای مختلف نیترات سدیم و تأثیرات آن بر توده زنده و رشد جلبک Gracilaria corticata در یک دوره 7 هفته، ...
بیشتر
چکیده
این پژوهش با هدف بهینهسازی غلظتهای مناسب نیترات سدیم بر رشد جلبک Gracilaria corticata انجام شد. به این منظور غلظتهای مختلف نیترات سدیم و تأثیرات آن بر توده زنده و رشد جلبک Gracilaria corticata در یک دوره 7 هفته، تحت شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. جلبک گراسیلاریا از ساحل دریا بزرگ چابهار در آذرماه 1396 نمونهبرداری و در ظروف شفاف به حجم 2 لیتر آب کلرزداییشده در سه تکرار پرورش داده شد. تیمارهای مورد بررسی نیترات (10، 20، 30 و 40 میلیگرم بر لیتر) بودند.جلبکها در روزهای 7، 14، 21، 28، 36، 42 و 50 برداشت شده و زیستسنجی وزنی جلبکها انجام شد. طبق نتایج بیشترین نرخ رشد روزانه جلبک گراسیلاریا در تیمار یک در روز 36 بهمیزان 34/1 ± 61/7 درصد در دمای 83/2 ± 94/20 درجه سانتیگراد محاسبه شد. بیشترین زیتوده برای جلبک گراسیلاریا با نرخ رشد نسبی 08/38 درصد در روز 36 بهدست آمد. نتایج نشان دادند که رشد جلبکها از روز بیست و یکم پرورش به بعد در تیمار یک نسبت به سایر تیمارها افزایش نسبی را دارد. با توجه به افزایش بیوماس این جلبک در پایان روز 50 در تیمار یک (27/2 ± 59/21 گرم)، غلظت بهینه نیترات سدیم، 10 میلیگرم بر لیتر است. زیتوده تولیده شده این جلبک میتواند برای استخراج مواد زیستفعال، رنگدانهها و استخراج آگار مورد استفاده قرار گیرد.
چکیده
بهکار بردن عصارههای طبیعی، بهمنزله یکی از منابع مناسب آنتیاکسیدانی، برای بهبود کیفیت ماهی و فرآوردههای آن در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیرات آنتیاکسیدانی عصاره آبی ...
بیشتر
چکیده
بهکار بردن عصارههای طبیعی، بهمنزله یکی از منابع مناسب آنتیاکسیدانی، برای بهبود کیفیت ماهی و فرآوردههای آن در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیرات آنتیاکسیدانی عصاره آبی چای سبز در کیفیت فیله و گوشت چرخشده ماهی کپور نقرهای هنگام نگهداری در دمای یخچال (4 درجه سانتیگراد) بوده است. نمونهها با غلظت 1000 پیپیام عصاره چای سبز تیماربندی گردیده و بهصورت معمولی بستهبندی گردیده (NP) و در دمای یخچال نگهداری شده و در ادامه شاخصهای شیمیایی و آنزیمی فساد چربی شامل پراکسید، اسیدهای چرب آزاد (FFA)، تیوباربیتوریک اسید (TBARS)، pH و ارزیابی حسی در زمانهای 0، 4، 8، 12 و 16 روز، با 3 تکرار اندازهگیری شد و با نمونههای شاهد فاقد عصاره مقایسه گردید. نتایج نشان داد عصاره چای سبز در تمامی زمانهای آزمایش، اکسیداسیون چربی را به شکل معناداری (05/0P<) به تعویق انداخت. نتایج ارزیابی حسی بیانگر تأثیر مثبت در خصوصیات حسی فیلهها طی دوره نگهداری بوده و در نهایت براساس نتایج این مطالعه، فیلههای تیمارشده با عصاره 1000 پیپیام نسبت به سایر تیمارها تا پایان دوره نگهداری بهتر از سایر تیمارها حفظ گردیده بودند.