چکیده
حمل و نقل و اکسیژن دهی به ماهی در بازماندگی و رشد ماهیان پس از جابجایی، تاثیر چشمگیری دارد. پراکسید هیدروژن تاکنون در مباحث مربوط به جایگزینی مالاشیت گرین ...
بیشتر
چکیده
حمل و نقل و اکسیژن دهی به ماهی در بازماندگی و رشد ماهیان پس از جابجایی، تاثیر چشمگیری دارد. پراکسید هیدروژن تاکنون در مباحث مربوط به جایگزینی مالاشیت گرین استفاده می‌گردید ولی با توجه به نقش مثبت آن در اکسیژن‌دهی، استفاده از آن را می‌توان برای حمل و نقل بچه ماهیان توصیه نمود. در این راستا، تعیین دوز موثر و نیز بررسی عملکرد آن در فواصل زمانی کوتاه بررسی و تغییرات فیزیولوژیکی ماهی و آب پرورشی بچهماهیان، ضروری می‌باشد. در این تحقیق، اثر اکسیژن‌دهی تیمارهای پراکسیدهیدروژن و کپسول اکسیژن مقایسه شد که هر تیمار شامل 4 تکرار و حاوی 45 بچهماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان بود. 4 وان از طریق کپسول اکسیژن و 4 وان دیگر از طریق پراکسیدهیدروژن هوادهی شد. پراکسیدهیدروژن که برای هر وان از طریق یک ظرف پلاستیکی حاوی 4 سی‌سی از پراکسید هیدروژن به ازای هر لیتر آب به همراه یک گرم از کبد ماهی آمور بهعنوان کاتالیزور بود. در فواصل زمانی صفر، 3 و 6 ساعت خونگیری از ماهیان تیمارها و شاهد انجام شد. نتایج اندازه‌گیری پارامترهای خونی نشان می‌دهد که استفاده از پراکسید هیدروژن، هیچ تاثیر منفی را برروی فاکتورهای خونی شامل لنفوسیت، مونوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل،MCHC ، MCH، MCV،RBC ،Hb ، HCT و شاخص‌های استرس شامل گلوکز و کورتیزول ندارد. همچنین تأثیر کاهشی بر فاکتورهای شیمیایی آب شامل NO2، NO3، NH4 داشته است. با توجه به ارزان قیمت بودن پراکسیدهیدروژن و افزایش نیاز به حمل و نقل بچهماهیان در فواصل زمانی کوتاه و گرانی، پرهزینه و سنگین بودن کپسول‌های اکسیژن و همچنین اهمیت سلامت در حمل و نقل بچه ماهیان این روش بهعنوان یک روش مناسب قابل بکارگیری در مقیاس‌های کوچک می‌باشد.
