چکیده
یک آزمایش تغذیه‌ای به‌مدت 8 هفته برای تعیین اثر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک و حدود سطح مطلوب آن در جیره غذایی شاه‌میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) انجام شد. این آزمایش با 2 تیمار حاوی یک نوع پروبیوتیک تجاری ...
بیشتر
چکیده
یک آزمایش تغذیه‌ای به‌مدت 8 هفته برای تعیین اثر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک و حدود سطح مطلوب آن در جیره غذایی شاه‌میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) انجام شد. این آزمایش با 2 تیمار حاوی یک نوع پروبیوتیک تجاری تحت عنوان پروتکسین در سطح‌های 1 و 3 گرم درکیلوگرم غذا و 2 تیمار پری‌بیوتیکی با نام تجاری ایمونوژن در سطح‌های 2 و 4 گرم در کیلوگرم غذا و یک تیمار شاهد بدون پروبیوتیک و پری‌بیوتیک در 3 تکرار برای هر یک با انرژی 4500 کالری بر گرم و با 40 درصد پروتئین و 7 درصد چربی، فرموله و تنظیم شد. 120 عدد شاه‌میگو با میانگین وزنی 74/0±05/23 گرم انتخاب و به‌طور تصادفی در 15 وان 100 لیتری که با 70 لیتر آب چاه پر شده بودند و روزانه 30 درصد آن تعویض می‌شد، توزیع گردیدند. شاه‌میگوها روزانه با 3 درصد زیست‌توده طی یک وعده در ساعت 17 به‌مدت 60 روز با پلت‌های غذایی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزودن پروبیوتیک و پری‌بیوتیک در جیره‌های آزمایشی، درصد افزایش وزن، میانگین رشد روزانه، شاخص رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و نرخ کارایی پروتئین بهبود یافت به‌طوری‌که بین تیمار 3 گرم در کیلوگرم پروبیوتیک در غذا در تمامی شاخص‌های رشدی و تغذیه‌ای، با گروه شاهد اختلاف معنی‌دار آماری وجود دارد (05/0p < ). همچنین شاخص‌های رشد در تیمار پری‌بیوتیک 2 گرم در کیلوگرم غذا نیز نسبت به گروه شاهد بهبود داشتند ولی اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده نشد. بررسی‌های آماری بیانگر نبود اختلاف معنی‌دار در شاخص ضریب چاقی و درصد بازماندگی شاه‌میگوها بین تیمارها می‌باشد (05/0P>). به‌طورکلی نتایج بیانگر آن بود که پروبیوتیک پروتکسین و پری‌بیوتیک ایمونوژن، توانایی تأثیرگذاری بالایی بر شاخص‌ها رشدی شاه‌میگوی آب شیرین داشته و در بین سطوح مختلف به‌کار برده شده بهترین مقدار مؤثر بر شاخص‌ها رشدی در تیمارهای پروبیوتیکی، سطح 3 گرم در کیلوگرم و در تیمارهای پری‌بیوتیکی سطح 2 گرم پری‌بیوتیک به‌ازای هر کیلوگرم غذای کنسانتره می‌باشد.
چکیده
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر محصول تجاری پروبیوتیکی پروتکسین بر برخی معیارهای رشد و ترکیبات بدن تاس‌ماهی سیبری به‌مدت 8 هفته انجام شد. این آزمایش در قالب یک تیمار شاهد و 3 تیمار آزمایشی هر ...
بیشتر
چکیده
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر محصول تجاری پروبیوتیکی پروتکسین بر برخی معیارهای رشد و ترکیبات بدن تاس‌ماهی سیبری به‌مدت 8 هفته انجام شد. این آزمایش در قالب یک تیمار شاهد و 3 تیمار آزمایشی هر یک با 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. پروتکسین به‌میزان 5/0، 1 و 5/1 گرم در هر کیلوگرم جیره به‌کار برده شد. ماهی‌ها هر روز در 3 نوبت و با فاصله زمانی 8 ساعت مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که این محصول پروبیوتیکی بر معیارهای تغذیه‌ای مانند ضریب تبدیل غذایی (FCR)، نرخ رشد ویژه (SGR)، شاخص افزایش وزن بدن (BWI) و ضریب چاقی (K) تأثیر معنی‌داری نداشت (05/0p < /em>>)، در حالی‌که بر میزان پروتئین و چربی خام لاشه این ماهی تأثیر معنی‌داری داشت (05/0p < /em><). بیش‌ترین سطح پروتئین خام در تیمارهای آزمایشی 1 و 2 مشاهده گردید که با تیمار شاهد و تیمار 3 اختلاف معنی‌دار آماری داشت (05/0p < /em><). بیش‌ترین سطوح چربی خام نیز در تیمار شاهد و تیمار آزمایشی 3 مشاهده شد و اختلاف معنی‌داری با تیمارهای آزمایشی 1و 2 داشت (05/0p < /em><). این آزمایش نشان داد که محصول پروبیوتیکی پروتکسین اگرچه بر معیارهای رشد تاس‌ماهی سیبری تأثیر معنی‌دار نداشت، اما توانست موجب افزایش سطوح مواد مغذی لاشه این ماهی گردد که می‌تواند در افزایش کیفیت گوشت این ماهی برای پرورش‌دهندگان باارزش باشد.
