چکیده
یک آزمایش تغذیهای بهمدت 8 هفته برای تعیین اثر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک و حدود سطح مطلوب آن در جیره غذایی شاه‌میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) انجام شد. این آزمایش با 2 تیمار حاوی یک نوع پروبیوتیک تجاری ...
بیشتر
چکیده
یک آزمایش تغذیهای بهمدت 8 هفته برای تعیین اثر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک و حدود سطح مطلوب آن در جیره غذایی شاه‌میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) انجام شد. این آزمایش با 2 تیمار حاوی یک نوع پروبیوتیک تجاری تحت عنوان پروتکسین در سطح‌های 1 و 3 گرم درکیلوگرم غذا و 2 تیمار پری‌بیوتیکی با نام تجاری ایمونوژن در سطح‌های 2 و 4 گرم در کیلوگرم غذا و یک تیمار شاهد بدون پروبیوتیک و پری‌بیوتیک در 3 تکرار برای هر یک با انرژی 4500 کالری بر گرم و با 40 درصد پروتئین و 7 درصد چربی، فرموله و تنظیم شد. 120 عدد شاه‌میگو با میانگین وزنی 74/0±05/23 گرم انتخاب و به‌طور تصادفی در 15 وان 100 لیتری که با 70 لیتر آب چاه پر شده بودند و روزانه 30 درصد آن تعویض می‌شد، توزیع گردیدند. شاه‌میگوها روزانه با 3 درصد زیست‌توده طی یک وعده در ساعت 17 بهمدت 60 روز با پلت‌های غذایی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزودن پروبیوتیک و پری‌بیوتیک در جیره‌های آزمایشی، درصد افزایش وزن، میانگین رشد روزانه، شاخص رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و نرخ کارایی پروتئین بهبود یافت به‌طوری‌که بین تیمار 3 گرم در کیلوگرم پروبیوتیک در غذا در تمامی شاخص‌های رشدی و تغذیهای، با گروه شاهد اختلاف معنیدار آماری وجود دارد (05/0p < ). همچنین شاخص‌های رشد در تیمار پری‌بیوتیک 2 گرم در کیلوگرم غذا نیز نسبت به گروه شاهد بهبود داشتند ولی اختلاف معنیدار آماری مشاهده نشد. بررسیهای آماری بیانگر نبود اختلاف معنیدار در شاخص ضریب چاقی و درصد بازماندگی شاه‌میگوها بین تیمارها می‌باشد (05/0P>). به‌طورکلی نتایج بیانگر آن بود که پروبیوتیک پروتکسین و پری‌بیوتیک ایمونوژن، توانایی تأثیرگذاری بالایی بر شاخص‌ها رشدی شاه‌میگوی آب شیرین داشته و در بین سطوح مختلف به‌کار برده شده بهترین مقدار مؤثر بر شاخص‌ها رشدی در تیمارهای پروبیوتیکی، سطح 3 گرم در کیلوگرم و در تیمارهای پری‌بیوتیکی سطح 2 گرم پری‌بیوتیک به‌ازای هر کیلوگرم غذای کنسانتره می‌باشد.
چکیده
در این آزمایش اثر سطوح مختلف از پروبیوتیک‌های یستچر(شامل 1/0، 2/0 و 3/0 کیلوگرم در تن)، بلوگاتکس I (شامل CFU/gfood9ج10×2، 9ج10×5 و 109×9)، بلوگاتکس II (شامل CFU/gfood9 10×2، 9 10×5 و 109×9)و مخلوطی از مقدار ...
بیشتر
چکیده
در این آزمایش اثر سطوح مختلف از پروبیوتیک‌های یستچر(شامل 1/0، 2/0 و 3/0 کیلوگرم در تن)، بلوگاتکس I (شامل CFU/gfood9ج10×2، 9ج10×5 و 109×9)، بلوگاتکس II (شامل CFU/gfood9 10×2، 9 10×5 و 109×9)و مخلوطی از مقدار متوسط هر یک از آن‌ها و جیره شاهد (بدون پروبیوتیک)،در قالب یک تیمار شاهد و 10 تیمار آزمایشی بر میزان رشد و بازماندگی لارو ماهی قزلآلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) با میانگین وزنی 005/0±37/0 گرم و طول کل 278/0±1/3 سانتی‌متر طی مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طی دوره آزمایش، عملیات زیستسنجی هر 7 روز یکبار انجام شد و شاخص‌های رشد مشتمل بر طول کل، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، ضریب چاقی و درصد بقاء براساس استاندارد تعیین گردید. نتایج به‌دست آمده نشان داد که بالاترین میزان شاخص‌های رشد و تغذیه در تیمار تغذیه شده با بالاترین مقدار بلوگاتکس II بیشتر بوده و تفاوت معنی‌داری با سایر تیمارها داشت (05/0p < /em><). تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک از میزان وزن و ضریب رشد ویژه بالا و ضریب تبدیل غذایی کم‌تری نسبت به تیمار شاهد برخوردار بودند. اثرات مثبت ناشی از کاربرد باکتری‌های تولیدکننده اسیدلاکتیک به‌عنوان پروبیوتیک در این پژوهش به اثبات می‌رسد و باکتری‌های تولیدکننده اسیدلاکتیک می‌تواند به‌عنوان پروبیوتیک در پرورش ماهی قزل‌آلا مورد استفاده قرار گیرد.
چکیده
پروبیوتیکها میکروارگانیسمهای مفیدی هستند که در دستگاه گوارش موجودات بصورت کلونی در آمده و اثرات مفیدی بر سلامتی و رشد موجود میزبان دارند. بهمنظور استفاده بهینه از این میکروارگانیسمها، ...
بیشتر
چکیده
پروبیوتیکها میکروارگانیسمهای مفیدی هستند که در دستگاه گوارش موجودات بصورت کلونی در آمده و اثرات مفیدی بر سلامتی و رشد موجود میزبان دارند. بهمنظور استفاده بهینه از این میکروارگانیسمها، در تحقیق جاری اثر پروبیوتیک بیوپلوس 2-ب[1] و ترکیب آهن[2] بر رشد لارو ماهی قزلآلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 2700 لارو (میانگین وزنی135/0 گرم) در 8 گروه 100 تایی و یک تیمار شاهد با 3 تکرار بهمدت 30 روز بررسی شدند. تیمار اول شامل لاروهای ماهی تغذیه شده از جیره حاوی CFU([3])/g 109×6/1، تیمار دوم شامل CFU/g 109×2/1، تیمار سوم شامل جیره دارای 7 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار چهارم دارای 5 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار پنجم شامل پروبیوتیک به مقدار CFU/g 109×6/1 همراه با 7 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار ششم شامل پروبیوتیک به مقدار CFU/g 109×6/1 همراه با 5 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار هفتم شامل پروبیوتیک به مقدار CFU/g 109×2/1 همراه با 7 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره و تیمار هشتم شامل پروبیوتیک به مقدار CFU/g 109×2/1 همراه با 5 میلیگرم آهن در هر کیلو جیره، بود. در طول دوره آزمایش، زیستسنجی ماهیان هر 6 روز یکبار انجام شد. وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و نسبت کارآیی پروتئین در تیمارهای 1، 2 و 6 نسبت به سایر تیمارها و تیمار شاهد بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد (05/0≥p < /em>). بررسیهای آماری حاکی از عدم وجود اختلاف معنیدار در طول کل و درصد بقاء بین تیمارها می باشد (05/0≤p < /em>). در انتهای دوره آزمایشی حداکثر مقدار درصد پروتئین لاشه در تیمارهای 1 و 2 مشاهده گردید (05/0≥p < /em>). درصد چربی لاشه نیز در تیمارهای مزبور دارای کمترین مقدار بود (05/0≥p < /em>). یافتههای بدست آمده، تایید کرد که اگر جیره حاوی پروبیوتیک باشد (در مقایسه با مخلوط پروبیوتیک و آهن در جیره) تاثیر بهتری را بر رشد و فاکتورهای تغذیهای در لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان دارد.
[1]- BioPlus 2B
[2]- Fe(So4)2(7H2O)
[3]- Colony Forming Unit
